Begonnen als een ‘feestje’ – een stel blues- en popmuzikanten uit Nijmegen die wel zin hadden in een avondje guilty pleasures, oftewel Bob Dylan – is Hard Rain een band geworden met een vaste plek en een forse aanhang in de Nijmeegse muziekscene.
De band concentreert zich op Dylans elektrische werk uit de jaren zestig en zeventig, maar speelt evengoed heel vroege als heel recente Dylannummers die juist door anderen tot hits zijn gemaakt.
Voor Hard Rain is Dylan geen profeet of hogepriester en een optreden van Hard Rain is geen eerbetoon of hoogmis, maar nog altijd een feestje.

Eigenlijk twijfelt niemand eraan dat Bob Dylan de grootste singer-songwriter is van de afgelopen eeuw. Met teksten waarover filosofen nog lang zullen schrijven, waarbij verliefden nog lang zullen zwijmelen, maar waar je ook gewoon vet om kunt lachen. Met een muziekstijl die begon bij folk en protestsongs met een akoestische gitaar, die met het pistoolschot van ‘Like a Rolling Stone’ elektrisch werd, en die via de blues en country is uitgewaaierd in alle muzikale richtingen, tot kerstliedjes aan toe. ‘Dat maakt het voor ons ook zo leuk,’ zegt gitarist Hans Jacobs, ‘we kunnen er alle kanten mee op. En je kunt het geen coveren meer noemen, want Dylan speelt zijn eigen werk ook nooit twee keer hetzelfde'.
Wij hebben het over de musiculen: we nemen de moleculen van zijn werk en maken er onze eigen versies van.’

‘Nogal wat nummers van Dylan zijn alleen maar bekend in de versies van mensen als Jimi Hendrix, Guns N' Roses of Adele. Nou, wacht maar tot je ons ze hoort spelen,’ vult zanger Rob Kuitenbrouwer aan.
‘Een fan noemde het eens heel vriendelijk “Dylan zoals Dylan zou moeten klinken”, maar zo ver gaan we natuurlijk niet.’

Hard Rain:

Rob Kuitenbrouwer, zang, gitaar
Hans Jacobs, gitaar, zang
Pierre van Hal, drums, zang
Harry Hardholt, gitaar, zang
Mark Peters, bas, zang